Каб прыкурыць, ён адчынiў дзверцы i пачаў даставаць жарынку...прыкурваў ад жарынкi "беламорыну" (Хомченко Василий "Крэсла з гербам i розныя крымiнальныя гiсторыi")
А Валька вызваліў нагу і вельмі спакойна паклаў на разрэз жарынку з вогнішча (У. Караткевіч, апавяданне “Лясная гісторыя”, 23 лістапада 1958)
...і згасіць апошнюю жарынку жыцьця…(Л. Рублеўская "ЗАБІЦЬ НЯГОДНІКА, АЛЬБО ГУЛЬНЯ Ў АЛЬБАРУТЭНІЮ", 2007)
Сцiплая памерамi, але зiхатлiва-ўразлiвая сваёй супервокладкай, яна як бы скаланула мяне, апякла нечым трапятлiва-адчувальным - быццам жарынка, якую я раптоўна выхапiў з попелу занядбанага вогнiшча (Николай Ткачев "Жарынка")
